Page 267 - NYXmag_SAYI_008

Konuşan Kediler

arabasına yükleyip giderdi. Boş güğümlerle geri Sabah ve akşam düzenli olarak yiyecek veriyorlardı
geldiğinde ise akşam olmuş olurdu zaten. Ama o gün oradaki kedilere. Güzel kokuyordu fakat süt değildi.
gelen büyük araba çok farklıydı. Bir sürü adam da Yemek de değildi. Küçük küçük çakıl taşlarına
arabayla gelmişti. Çabuk çabuk eve girip çıkıyorlardı. benziyordu. Kediler yerken kıtır kıtır sesler çıkıyordu.
Her biri Zehra annemin hazırladığı paketlerden birini
kaptığı gibi büyük arabaya taşıyor, sonra yine hızlı hızlı Onlar yedikten sonra ben gidip kalanları yiyordum
eve giriyordu yeni bir paket almak için. Çok tedirgin her sabah ve akşam. Kediler benim orda olmamdan
olmuştum. Hemen evden uzaklaştım. Küpeli keçi ile pek hoşlanmamışlardı ama benim kimseye pabuç
saklambaç oynadığımız yere gittim. Küpeli’nin beni bırakmayacağımı bilmiyorlardı. Lezzetli yemekten
bulamadığı saklanma yerime girdim ve akşama kadar vazgeçmeye hiç niyetim yoktu doğrusu. Tabii bu arada
çıkmadım. Ara sıra Zehra annemin sesini duyuyordum bir sürü hır gür ve kavga çıkıyordu.
ama hiç çıkmadım saklandığım yerden. Neme lazım, o
kargaşadan hiç hoşlanmamıştım. Sonunda bir gün evdekilerden biri beni fark etti. ”Pisi
pisi” diye çağırdı. Gitmedim tabi. Sadece uzaktan
Akşam olup karnım acıktığında koşa koşa eve gittim. baktım. Kedilerden artanları yediğimi fark edince bana
O da ne!!! Evde kimse yoktu. Her yer karanlıktı. daha uzakta bir yerde yiyecek bırakmaya başladılar
Bekledim, gelen giden olmadı. Akşamları kıvrılıp sabah akşam. Kuru mama olduğunu öğrendiğim bu
uyuduğum köşeye gittim, yiyecek vardı. Zehra annem lezzetli yemeğin hatırına hiçbir yere gitmemeye karar
bana yemek bırakmış. Demek kısa süre sonra geri verdim. Çok da uzun olmayan bir süre sonra diğer
dönecek. Hep öyle yapardı. Bir yere gittiği zaman bana kediler bana alıştı. Sonuçta kötü bir kedi değildim,
yetecek kadar yemek bırakırdı. Sevindim, karnımı sadece karnımı doyurmaya çalışıyordum. Hem
doyurup hemen uyudum. hepimize yetecek kadar kuru mama da vardı zaten.

Sabah olmuştu ama gelen giden yoktu. Akşam olmak Artık bana da diğer kedilerin yanında mama vermeye
üzereyken Zehra annemin arkadaşı Emel teyze geldi. başlamışlardı. Artık yediğim arkamda yemediğim
“Sarıııı nerdeydin sen? Bulamadılar seni, çok üzüldüler. önümde idi. Ya da bir elim kuru mamada, bir elim suda
Hadi bakalım bize gidiyoruz” dedi. Beni aldı ve çok da mı desem?
uzak olmayan evine götürdü. Bizim ev gibi değildi, bir
kere burada evler birbirine çok yakındı ve önündeki İyi insanlarla kesişmişti yolum. Bana bir zararları
yoldan çok fazla araba geçiyordu. Hem de evdeki olmayacağına karar verdiğim bir akşam, bahçede
Cabbar kedi beni hiç sevmemişti. Sürekli kovalıyordu hooop diye kucağına atladım birinin. Çok sevindi.
beni. Orda kalmak istemedim. Koşa koşa evimize geri Başımı okşadı. Uzun zaman olmuştu bir insan başımı
döndüm. O günden sonra Emel teyze arada bir gelip okşamayalı. Zehra annemi anımsadım, içim özlemle
bana yemek veriyordu. Beni yine yakalamak istedi ama cızzz etti. Kıvrılıp uyudum kucağında.
buna izin vermedim. Onunla gitmemeye kararlıydım.
Karnım yarım yamalak da olsa doyuyordu ama çok Kedi kardeşlerimle mutlu mesut yaşıyoruz bir süredir.
mutsuzdum. Zehra annemi çok özlemiştim. Keçi Ah bir de Zehra annem iyi olduğumu bilse. Çok merak
kardeşlerimi çok özlemiştim. ediyordur o beni şimdi. Çok özlemiştir. Ben de onu
çok özledim. Şimdi beraber yaşadığım insanları da çok
Ne kadar zaman geçti bilmiyorum bir gün çok büyük seviyorum tabii ama Zehra annemin yeri hep bir başka
arabalar gelip yaşadığımız evi yıktılar, tahtaları yine olacak kalbimde.
büyük bir arabaya doldurup götürdüler. Öylece
bakakalmıştım. Artık Zehra annemin geri döneceği bir Bana Omçi diye sesleniyorlar. Alışmam zor oldu hele
evimiz yoktu. de kedi dilinde “koca göbekli dombili” demek olduğunu
öğrenince biraz alınmadım değil. Ama şimdi ismimi
Bizim evimize fazla uzak olmayan küçük bir ev daha de yeni evimi de kedi kardeşlerimi de çok seviyorum.
vardı otlağın öbür tarafında. Daha önce orada kimse “Omçiiii” diye çağırdıkları zaman koca göbüşümü
yaşamıyordu ama bir süredir akşamları ışık yanıyordu titreterek koşuyorum. Sevil annem göbüşümü
penceresinde. Gündüzleri de bir hareketlilik fark okşayarak “Omçi’nin göbüşü buuuu” şarkısını söylüyor.
etmiştim. Artık evimizin yanında beklemek çok canımı Kısacası çok mutluyum, çok iyiyim Zehra anneme
yaktığı için oraya gitmeye karar verdim. Tabii ki ilk söyleyin e mi?
günlerde çok yaklaşmadım, temkinliydim. Bahçede
çok sayıda kedi olduğunu görünce çok şaşırdım. Daha
önce hiç bu kadar çok kediyi bir arada görmemiştim.
Ben diyeyim 20 siz deyin 25. (Ben saymayı biliyorum,
Zehra annem keçileri sayarak öğretmişti bana)

NYX
267