Page 207 - NYXmag_SAYI_018

Kedice

O an kalbimde bir şey kıpırdadı.
Sonra yabancı sesler, yabancı kokular... Ve barınak. Ona doğru yürüdüm.
Soğuk, kalabalık ve yalnız. Diğer kediler miyavladı, ben İlk kez o kadar zaman sonra bir miyav sesi çıktı
sustum. Hiç miyavlamadım o günden beri. Sanki sesim içimden.
de onunla gitmişti. Üç bacağımla bir köşede kıvrıldım.
Kimseye sokulmadım. Kimseyi istemedim.
İçimden taşan her şeyi o ince sesin içine sıkıştırdım. O
an anladı beni. Bir tek o anladı. Çünkü o da eksikti. O
Sadece üç bacaklı değil, üç kat fazla yalnızdım artık. da tamamlanmamıştı bir yerinden.

Sonra biri geldi. Gülümsedi. Sevimli bir çocuk ve Beraber çıktık barınaktan. O tekerlekleriyle, ben üç
annesi. Beni sevdiler, eve götürdüler. Güzel bir evdi. bacağımla. İkimiz de eksiktik ama beraber tamam
Fakat ben yine sessizdim. Oğlan oyunlar oynardı, ben gibiydik.
oynamazdım. Annesi başımı okşar, “Hiçbir şey
yapmıyor bu kedi” derdi.
Yeni evim, sessiz ama sıcak. Dışarıdan bakınca küçük
bir daire, ama içinde devasa bir kalp var.
Beni yine getirdiler barınağa. “Bu kedi hiç hareket
etmiyor,” dediler. “İlgisiz.”
Onun adı Can. Onun odasında bir köşe, sadece benim
için ayrıldı. Üzerinde eski bir yastık ve... evet, lavanta
Ama kimse kalbimin kırık olduğunu anlamadı. keseleri.

İkinci aile daha hevesliydi. İki kız kardeş, ellerinde “İsmin neydi senin?” dedi bir gün.
oyuncak fareler, lazer ışıkları... Ben yine sessiz, yine Sustum.
köşemdeydim. Kalbim hâlâ oradaydı—o lavanta kokulu
ellerin içinde.
“Lavanta olsun mu?” dedi.

Bir hafta sonra yine barınağa döndüm. “Bu kedi O an, miyavladım.
depresyonda,” dediler.
Kabul ettim. Çünkü içimden bir şey artık hatırlamayı
Evet. Öyleydim. istiyordu.

Her dönüş biraz daha eksiltir ya hani… Biliyor musunuz, bazı kalpler sessizlikte konuşur. Ve
bazen, eksik kalpler birbirini tam eder.
Günler geçti. Belki haftalar. Belki aylar. Zaman, bir
battaniyeye sarılmış gibi geçti üstümden. Ben daha
çok eksildim. Ben artık evdeyim.

Sonra o geldi. Sessiz bir sabah, kapıdan içeri bir
tekerlek sesi...

Farklı bir ses. Sert ama sakin.
Tekerlekli sandalyede genç bir adam. Gözleri bir
yerlere bakmıyordu—doğrudan bana bakıyordu.

Bir şey oldu o an.
Benim içimde bir şey titredi.
Yaklaştı. Eğilmedi, zorlamadı. Sessizce bekledi. Sadece
baktı. Sadece var oldu… Sonra yavaşça, elini uzattı.

NYX
207