Page 330 - NYXmag_SAYI_008

hikayeler

Kulağa Küpe

Geçmiş bugün ve gelecek iç içe geçmiş demir halkalar gibidir.
Birbirinden bağımsız. Fakat aynı ölçüde birbirine bağlı. Bir
yerde okumuştum; güneydeki bir kelebeğin kanat çırpışları
yıllar sonra batıdaki fırtınanın sebebi olabilirmiş. Kadim
Düş Kapanı Ben oldum olası evrensel bir sorgulama, bilinmeyeni araştırma,
bilgilerdeki şifreler gün yüzüne çıkmayı bekler.

gözlemleme ve öğrenme aşığı biri oldum. Bana göre her insan
birçok potansiyel ve sıfır bir bellekle doğar. İşte aslolan, bu
ŞENAY ÇARKÇI yaşam formunda belleğe neler doldurduğun, ne kadarını
hayata geçirebildiğin, ne öğrendiğindir. Fakat yaşam şartları mı
dersiniz kader mi dersiniz bilemiyorum. Ben biraz varolmanın
dayanılmaz hafifliği, biraz da kapitalizm diyorum…

Savrulmuş, farklı yaşamlara itilmiş insan sayısı nüfusun
yarısından fazla bana göre.

Bak aklıma ne geldi; yıllar önce ev sahibimiz olan Zafiye abla.
Hiç okula gitmemiş kendisi. Kocası o küçük ilçenin toprak
zenginlerinden. Üç çocuğu vardı. Bahçeyi eker biçer, evden pek
çıkmaz sakin bir kadın. Çok da temiz kalpli, güler yüzlü idi.

Biz alt katta, onlarda bir üstte otururlardı. Arada bir kapı
önünde selamlaşır, bazen küçük sohbetler ederdik. Bir gün
yine böyle o bahçede, ben balkonda laf lafı açtı, ben resim
yaptığımı, bana iyi geldiğini söylemiştim. O da “Ben de yaparım
çocukluğumdan beri. Çok severim. Bir resim defterim var,
gösteririm sana” demişti.

Açıkçası neden bilmiyorum ama hem de ön yargılı biri
olmadığım halde ne olabilir işte cinaliden hallicedir diye
geçirmiştim içimden. Aradan birkaç gün geçti. Tam kapıdan
çıkıyordum ki merdivenlerden elinde büyük bir resim defteri
ile indi. “Sana demiştim ya” dedi “bak resimlerim.” Ayak üstü
şöyle bir bakayım dedim ve şaşırmıştım hiç unutmuyorum.
Gölgeleri, ışıkları, vurguları eksiksiz kara kalem çalışmaları.

NYX
330