Page 354 - NYXmag_SAYI_009

hikayeler

Hep anlayışlı ufku geniş bir çocuktu. O deli dolu
kişiliğinin bir köşesinde olgun, ileri yaşlarda bir bilge
vardı sanki. Şimdilerde bir kitapçıda yarım gün çalışıp
hem ihtiyaçlarını karşılıyor hem de okuyordu.

Aramıza özlem girmişti…Kocaeli’nde okuyordu. Sık sık
görüşsek de arada gelse de ev bomboştu. Kalbimin bir
yanı nadasa kalmıştı sanki…

Durakta numarayı telefonuma kaydettim. O ara
otobüs geldi eve geçince ararım diye not aldım
kendime. Havanın kararmasına yakın eve döndüm. İlk
iş ilandaki numarayı aradım…

Bir bey çıktı, hemen konuya girdik

Burgaza’da yaşayan seksen üç yaşında yatalak
olmayan babasına yardımcı bakıcı bayan aradıklarını
Düş Kapanı söyledi. Sorumluluk sahibi, temiz, yemek yapabilen, ev
işinden anlayan, yatılı kalacak. Şartlarını belirti.

Hatırı sayılır bir ücret veriyordu. Bana sorular sordu.
Olumlu geçen bir telefon konuşmasından sonra sahibi
ŞENAY ÇARKÇI olduğu reklam şirketinde buluşup yüz yüze görüştük.
Kırklı yaşlarını geçmiş düzgün konuşan bir beydi.

Masada sanırım eşi ve iki çocukları olan bir aile
fotoğrafı vardı.

İki gün sonra Burgazada’ya gitmek için vapurla yola
çıktık. Oldum olası çok sevmişimdir adaları, o dar
Beyhude... sokakları, bahçeli evleri, havası hep iyi gelmiştir bana.

Küçük bahçe içinde bir evdi. Bahçe biraz bakımsız
olsa da aralarda açan arsız papatyalar ve adını
Yağmurlu bir nisan öğleden sonra bir arkadaş ziyareti bilmediğim pembe çiçekler baharı müjdeliyordu kış
için koşar adımlarla otobüs durağına gitmiştim. İki yıl yorgunluğuma.
önce idi... Unutmuyorum…
Doğan Beyle tanıştık. Beyaz, azalmış saçları,
Otobüsü beklerken gözüm durağın iç kısmına gözlüklerle olduğundan iri görünen gözleri, titreyen
yapıştırılmış ilana takıldı. elleri vardı. Yürürken hafif denge sorunu yaşıyordu.

“Yaşlı babama bakacak yatılı bayan arıyoruz” Bir de sol Konuştuk. Oğlu şeker ve tansiyon hastası olduğundan,
alt köşede telefon numarası vardı. bazı başka detaylardan, iki kardeş olduklarından,
ablasının yurt dışında olduğundan, annesinin üç sene
Neden olmasın dedim içimden, iki yıl olmuştu emekli önce vefat ettiğinden bahsetti. İki amcası da adada
olalı. Tuğçe de artık üniversitedeydi. Yetişemiyordum yaşıyormuş, en büyükleri babası imiş. Doğma büyüme
hayat pahalılığı, faturalar… Geçim derdi…İyi ki kira burada yaşamış aile büyükleri. Bir süre adadaki
derdimiz yoktu. Babadan kalma Şişli’de küçük bahçe akrabalar göz kulak olmuşlar babalarına.
katı ev de olmasa, boşandıktan sonra nasıl yaşar, nasıl
ayakta kalırdık bilemiyorum. İlk günler yadırgasam da sonraları alışmıştım... Doğan
Bey sakin, pek konuşmayan biriydi. Ben yemek ve
Tuğçe’nin babası biz ayrıldıktan hemen sonra sevgilisi ilaç saatlerini takip ediyor arada ev işleri ile meşgul
ile evlenmiş, bir kez bile kızını arayıp sormamıştı. oluyordum. Akşamları bazen biraz düzenleyip yeni
Canım kızım on yaşındaydı o zaman... çiçekler ektiğim bahçede sohbet ediyorduk Doğan
Beyle.

NYX
354