Page 344 - NYXmag_SAYI_010

hikayeler

Dipten Güneşe

"Eşim, beni terk etmişti ve çocuklarımla bir başıma
kalmıştım. Hiçbir şeyim yoktu. Her şeyimi yitirmiştim;
ne yapacağımı bilmiyordum ve yaşamaya devam
etmek dışında bir çarem yoktu. Çocuklarıma yemek
yapacak ne erzağım ne de bunları temin edecek param
kalmıştı. Konu komşunun, akrabanın verdiği yiyecek
ve ufak paralarla bir süre idare ettik. Bu yardımların
da bir süre sonra kesileceğini biliyordum. İş bulmam
gerekiyordu. Ufak ufak işlerde çalışmaya başlamıştım
ve ancak karnımızı doyurabiliyorduk. Çok aradım ve
en sonunda; bana ve çocuklarımın haline acıyan bir
tanıdığımın aracılığıyla, bir fabrikada iş buldum. Zar
zor büyüttüm çocuklarımı, sonunda. Okudular, işe
yerleştiler. Ben de uzun bir süre çalıştıktan sonra
emekli oldum. Çocuklarla birlikte aldığımız ikinci
evi, onlar evlenince kiraya verdim. Şimdi çok iyiyiz,
rahatız ama çok da çektik " dedi. Ben en sonundaki
"çok çektik" cümlesine takılmak istemedim hatta
Kalemler duymamazlıktan geldim. "Emine abla, çok güzel bir
mücadele bu. Yaşamını az çok biliyordum, ama bütün
bunları senden dinlemek ve geldiğin bu sonucu
ve Silgiler görmek çok güzel, gurur duydum. Çok güzel bir
mücadele vermişsin. Hem kendini hem çocuklarını
kurtarmışsın ve bütün bunları emeğinle, kendi gücünle
yapmışsın" dedim ama o bunlardan etkilenmedi. "Ben
çok çektim. O annem var ya o annem bana hiç destek
olmadı. Sanki ben evlenince artık onun kızı olmadım.
Hiç beni önemsemedi. Kardeşlerimin de umurunda
değildim " deyip geçmişi, ailesiyle yaşadıklarını ve
nasıl kendisine haksızlık yapıldığını anlatıp durdu.
NAŞİDE SAĞLAM Adeta o anları tekrar yaşıyordu. Geçmiştekileri
unut, geleceğine bak şeklindeki sözlerimden hiç
etkilenmiyordu. Bu şekilde, genelde, tek başına kalıp,
hayat mücadelesi verip, başarıyla sonuçlandıran
kişilerin, özellikle kadınların hikayelerini dinlediğimde
onlarla gurur duyup, bundan sonrası için onlardan

NYX
344