Page 400 - NYXmag_SAYI_010

hikayeler

Altı kardeş, bir yengem, bir de annem. Benim babam
yoktu. O yüzden annem her şeyimdi.

Yazın hava kararana kadar oyunlar oynar akşam
Güneşin doğuşunu ön odadan, batışını küçük arka
odadan gören bir evde büyüdüm ben. Demirden,
beyaz boyası yer yer bozulmuş küçük bahçe kapısı
üzerinde salkım saçak demire sarmaşıklanmış hanımeli
çiçekleri, yaz akşamları mis gibi kokar. Bahçenin her iki
yanında renkli akşam sefaları…

Söğüt ve kavak ağaçları ile çevrili bir bina. Balkona
yakın bir şeftali ağacı.

Yeşili, havası bol, hemen hemen herkesin birbirini
tanıdığı bir semt.

Düş Kapanı Biz, bir arada mahalle arkadaşlarım…

Düşlerim, masallarım ve çocukluğum...

Altı kardeş, bir yengem, bir de annem. Benim babam
ŞENAY ÇARKÇI yoktu. O yüzden annem her şeyimdi.

Yazın hava kararana kadar oyunlar oynar akşam
ezanıyla annemin balkondan “Hadi artık eve, akşam
oldu” diye seslenişi ile açlığımı, susuzluğumu hatırlayıp
eve koşuşlarım…

Ertesi gün yine arkadaşlarla biri başlayıp biri biten
çeşitli oyunlar; evcilik, yakar top, sekiz taş, istop,
Dört Günlük Bir Şey saklambaç ve daha birçoğu…

Arada kan ter içinde kapı önünde kana kana su içmeler,
ekmek arası atıştırmalar…

Bilmedik kurnazlık, düşmanlık, kumpas… Ne de
Güneşin doğuşunu ön odadan, batışını küçük arka ırkçılık…
odadan gören bir evde büyüdüm ben. Demirden,
beyaz boyası yer yer bozulmuş küçük bahçe kapısı Pembe yalanlarımız, masum oyunlarımız, kirlenmemiş
üzerinde salkım saçak demire sarmaşıklanmış hanımeli çocukluk aşklarımız vardı.
çiçekleri, yaz akşamları mis gibi kokar. Bahçenin her iki
yanında renkli akşam sefaları… Ne güzeldik…O sebepten mi sonraları çok üzüldük
bilemiyorum.
Söğüt ve kavak ağaçları ile çevrili bir bina. Balkona
yakın bir şeftali ağacı. Güneşin batışını gören küçük odanın penceresinin
karşısında, büyük yaşlı bir söğüt ağacı vardı.
Yeşili, havası bol, hemen hemen herkesin birbirini Pencerenin önündeki minderli divana oturup onu
tanıdığı bir semt. seyrederdim. Rüzgarda, karda, baharda o da bizi
seyrederdi. Sevincimizi, hüznümüzü, kavgalarımızı,
Biz, bir arada mahalle arkadaşlarım… kutlamalarımızı...

Düşlerim, masallarım ve çocukluğum... Bizi bilirdi, yegane dostumuz sırdaşımızdı.

NYX
400