Page 225 - NYXmag_SAYI_008

Sanatın Gözü

İşte sergideki sanatçıların eserleri ve hikayeleri şöyle;

NANCY ATAKAN, Buralı

Nancy Atakan, eserlerinde sık sık şehirlerde gözlemlediği değişime ve bu değişimin bireysel ve toplumsal etkilerine
yer veriyor. Buralı, göç aracılığıyla heterojenleşmiş bir toplumun iç dünyasına ışık tutuyor. Eser kapsamında müze
merdivenlerine uygulanan cümleler, hareket halindeki izleyiciyle bir diyalog başlatıyor. Her cümle, “buralı olmak”
ve “burada yaşamak” hakkında farklı tespitler içerirken, ulusal ve bölgesel köken anlayışına ve bunun imkansızlığına
dair bir farkındalık çağrısı yapıyor. Türkiye’de bir modernleşme projesi olarak başlayan göç, toplumda kimliğin ve
kolektif belleğin inşasında yaşanılan zorlukları da beraberinde getiriyor. Her göç, süregelen kimlikler adına yeni
bir kayıp, “ben” ve “biz” kavramlarında yeni bir bölünme anlamına geliyor. Sanatçı, bu eseriyle aidiyet ihtiyacına,
toplumsal ayrışma ve tabakalaşmaya, göçün fiziksel olduğu kadar sosyal ve psikolojik boyutlarına da dikkat çekiyor.

MEMED ERDENER, Unutulması Gerekenleri Belirleme Şubesi

Eserlerinde sık sık tasarım dilini ve metinsel eleştiriyi bir
araya getiren Memed Erdener, Unutulması Gerekenleri
Belirleme Şubesi’nde hayali bir bürokratik kurumun
yönlendirme levhasını sunuyor. Ütopik bir evrende
kurulacak devlet kurumlarını ve bakanlıkları tahayyül
eden sanatçı, iktidar ile toplum arasında süregelen
gerilimli ilişkiye dikkat çekiyor. Modern devletlerin
ayrılmaz bir parçası olan bürokrasinin işleyişi, demokrasi
ve özgürlüklerle paradoksal ilişkisi akla geliyor. Yeni bir
toplumsal kurgu, geçmişin kökleşmiş örgütlerinden hangi
ölçüde ayrışabilir? Bu kurgusal şube büyük bir yetki
sahibidir, bireyin iradesi üzerindeki yaptırım gücü ve
etkisi tartışılmaz. Levha, ideolojilerin yıkıcı sonuçlarının
yinelenme ihtimalini hatırlatıyor.

NYX
225