Page 163 - NYXmag_SAYI_001
P. 163
Per Animo Ad Astra
NEREDEYIM
BEN
özünü açtı kadın. Zihni bulanık; acırken, kumları, kumlara sakin sakin vurdukça
görüşü bulanık… köpüren dalgaları gördü.
Saniyeler geçti… Önce duymaya, Burnu sıcak havada yayılan yoğun tuz kokusunu aldı.
sonra da görmeye başladı.
Teni güneşin yakıcı ışınları ile beraber nemli sıcağı
G Zihni hala bulanık, zaman ve hissetti. Bir de üzerinde yattığı kumların sıcaklığını...
mekandan bihaber, duyularının
beynine gönderdiği sinyalleri Ağzında anlamlandıramadığı bir tat; kekremsi, çamur
anlamlandırmaya çalıştı bir süre. gibi ama bir yandan da tatlı...
Kulakları dalgaların ve hafif hafif esen meltemin Aklından birbirine girmiş sayısız düşünce geçerken,
sesinin arkasından, derinlerden gelen martı ağzından cılız ve yorgun sesi ile iki kelime çıktı:
çığlıklarını duydu.
Nerdeyim ben?
Gözleri tam tepesindeki Güneş’in parlak ışığından
NYX
163
