Marie Balter’ın hikâyesi milyonlarca insana ilham, güç ve cesaret verecek türden bir yaşam öyküsü. Hayykitap tarafından yayımlanan Hiç Kimsenin Çocuğu, neredeyse 20 yılını akıl hastanesinde geçiren, bu tüyler ürperten atmosferden kurulup Harvard üniversitesine kabul edilen Marie Balter’ın muhteşem ve gerçek yaşam öyküsünü anlatıyor…

Milyonlarca insana ilham olan, şizofreni tanısından Harvard’a uzanan meşakkatli ancak umut dolu bir hikâye bu… 

Marie Balter hayatının en güzel yirmi yılını bir akıl hastanesinde geçirdikten sonra arka koğuşların tüyler ürperten atmosferinden kurtulmayı başardı ve Harvard Üniversitesi’nde lisansüstü eğitimine giden yolda ilerledi. 

Marie Balter alkolik, yokluk içinde bir annenin evlilik dışı çocuğu olarak dünyaya geldi. Ona verilen ilk isim Pat’ti. 

Beş yaşına geldiğinde annesi onu bakım yurduna verdi. Daha sonra İtalyan göçmeni bir çift tarafından evlat edinilen kahramana Marie ismini de onlar verdi. 

Marie’yi beslemek, ona hediyeler almak konusunda cömert davranan çift sevgi göstermekten acizdi. Sık sık onu evin mahzenine kapatıyor, şiddet gösteriyorlardı. Sokak lambaları yandıktan sonra eve dönerse de onu eve almıyorlardı. 

Marie 17 yaşında ilk ruhsal sarsıntı atağını geçirdi. Ona önce şizofreni teşhisi kondu. Yemek yiyemiyor, konuşamıyordu. Ama aslında şizofren olmadığı, ağır depresyon ve panik atak hastası olduğu çok uzun yıllar sonra, Marie artık hastaneden çıkarken anlaşılacaktı. 

Hastaneden çıktı, devlet yardımıyla geçinebilecekken onu bunu seçmedi. Üniversiteye girdi. Harvard’da master yaptı ve 58 yaşına geldiğinde hayatının 17 yılını geçirdiği hastaneye yönetici olarak atandı. 

Hayatta zorluklarla karşılayan herkese umut verecek türden bir yaşam öyküsü bu. Marie’nin hayatı 1986 yılında kitapla aynı adla filme de uyarlanmıştı. 

Marie Balter bu kitapla sevginin, tutunmanın, içsel gücün ve iradenin yaşayan bir örneği olarak kendisi gibi şifa arayanların elinden tutan bir rehber oluyor.