Page 300 - NYXmag_SAYI_009

Nuh’un Gemisi

Driving Miss Daisy veya Yeşil Kitap (Green Book) Filmin bir başka tüyler ürpertici sahnesiyle bitirelim
filmlerinden de aşina olduğumuz ‘araç sahibi ve yazıyı: Vanya Dayı sahneye konmuştur ve Sonya’yı
şoförü’nün etkileşmesi ve birbirlerini değiştirmeleri oynayan kız, işaret diliyle oynamaktadır. Ve bu tiradı
temasının Japon versiyonu bir yandan… Bir onun dilinden izleriz:
yandan da Drive My Car bir nevi yol filmi… O yol
zaten hayatın ta kendisi çünkü. Ama bir yandan da “Ne yapabiliriz? Yaşamak gerek! Yaşayacağız Vanya
Kafuku ve Misaki’nin geçmişteki yaslarını birlikte Dayı. Çok uzun günler, boğucu akşamlar geçireceğiz.
yaşadıkları, yüzleştikleri ve birlikte iyileştikleri de bir Alınyazımızın bütün sınavlarına sabırla katlanacağız.
film (Saab’ın arka koltuğunda Vanya Dayı ezberini Bugün de, yaşlılığımızda da, dinlenmek bilmeden,
yaparken, araba teybinde Sonya’nın repliklerini başkaları için çalışıp didineceğiz. Ecel saati gelip
okuyan sesin 2 sene önce kaybettiği eşi Oto’nun sesi çatınca da uysalca öleceğiz ve orda, mezarın
olması tüyler ürpertici… veya, Misaki’nin eski evine ötesinde, çok acı çektik, gözyaşı döktük, çok acı
yaptıkları yolculukta, harabe eve çiçekler bıraktıktan şeyler yaşadık diyeceğiz... Tanrı da acıyacak bize ve
sonra çıkması için elini uzatan Kafuku’ya ‘benim biz seninle canım dayıcığım, parlak, güzel, sevimli bir
elim kirli, seninkini de kirletmeyim’ demesi gibi pek hayata kavuşacağız ve buradaki mutsuzluklarımıza
çok diyalog ve görüntü karşısında zaten şapkanızı sevecenlikle, hoşgörüyle gülümseyeceğiz ve
çıkarıyorsunuz.) dinleneceğiz... İnanıyorum buna dayıcığım, bütün
kalbimle, tutkuyla inanıyorum... Dinleneceğiz!
Öte yandan Kafuku’nun Vanya Dayı’yı çok dilli olarak Dinleneceğiz! Melekleri dinleyeceğiz, elmas gibi
(Japonca, Korece, Mandarin dilinde, İngilizce ve yıldızlarla kaplı gökleri göreceğiz. Dünyanın tüm
hatta işaret diliyle oynayan oyuncularla) sahneye kötülüklerinin, tüm acılarımızın, dünyayı baştan başa
koyma süreci yine pek çok ilginç temayı beraberinde kaplayacak olan merhametin önünde silinip gittiğini
getiriyor: İletişimin gücü, sanatın sağaltıcı rolü, bir göreceğiz ve hayatımız bir okşama gibi dingin,
sanat eserinin zahmetli hazırlanma süreci gibi… yumuşak ve tatlı olacak. İnanıyorum, inanıyorum
buna! Zavallı, zavallı Vanya dayı, ağlıyorsun...
Velhasıl-ı kelam, bir sinema başyapıtı ile karşı Hayatında mutluluğu tadamadın, ama bekle Vanya
karşıyayız. İsterseniz üç saat boyunca dümdüz çok dayı, bekle... Dinleneceğiz, Dinleneceğiz...”
güzel anlatılmış bir hikaye de izleyebilirsiniz; ama
izlerken Hamaguchi’nin sizin önünüze cömertçe
koyduğu o kahverengi tabelalara sapıp ara yollara
girerseniz alacağınız lezzetin haddi hesabı yok.

NYX
300