Page 296 - NYXmag_SAYI_009

hikayeler

Kısır Ve Döngü

Sadece bugün için uyanmıştım. Hiçbir şey düşünmek
istemiyordum. Anlamsızlığı da yaşayabilirdim, karamsarlığı
da... Her üzüldüğümde, sıkıntıya girdiğimdeki arayışlarım
olmayacaktı bugün. Havadan bile iyimserlik beklentisi olan
ben, bugünkü ruh halime teslim olacaktım... diye planlarken
telefon çaldı. Tüm düşündüklerim aklımdan uçtu çünkü Reyhan,
heyecanlı heyecanlı, katılmamı istediği geziyi anlatıyordu. İki
günlük ama içinde birden çok yer olan bir geziymiş… Biraz
esnek bir program planlandığı için özellikle sorun çıkarmayacak
uyumlu yapıda olanların katılmaları isteniyormuş. Aslında daha
önce söylenmiş kendisine ama bugün bu geziye katılmaya karar
vermiş. Hazırlanmak ve toplanma yerinde buluşmak üzere
2 saatlik bir süreleri varmış. Benim heveslenebilecegim tüm
detayları, ikna etmeye bile çalışmadan seri halde anlatıyordu.
Beni mi çok iyi tanıyordu, ruhumun mu buna çok ihtiyacı vardı
ne; gerçekten de katılma isteğimi uyandırmıştı.
Biraz önceki benden eser kalmamıştı." Olabilir "deyince Reyhan
" hadi hemen hazırlan " Deyip kapattı telefonu . Gezi çantama
sadece bir kaç giysi eklemem gerekiyordu. Düşündüğümden
daha erken hazırlandım. Az önce bir bardağı mutfağa
götürmeye üşenen ben; şarja takılmış ve ful çekiyordum şu an.
İyimser modum gittikçe yükseliyordu. Evin içindeki her şey
pozitif renkteydi sanki. Birseyleri geride bırakmak bazen çok
güzel oluyordu. Güneş, pencereden içeriye ta gözlerimin içine
değiyordu.
Kalemler Tam her şeyi hazırlamış ve evden çıkacakken; telefon çalınca;

bozuldum nedense. Şimdi çalmaması gerekiyordu. Hele de
ekranda Reyhan yazıyorsa; ters giden bir şeyler vardı... Biraz
ve Silgiler önce söylenmesi gereken her şeyi söylemişti halbuki... Reyhan,
kendince çok normal bir şeyden bahsediyordu. Geziye katılım
çok azmış. Geziyi düzenleyenler, son ana kadar beklemiş ama
yeterli çoğunluk sağlanamamış. Çok üzülerek geziyi iptal
ettiklerini belirtmişler... İsterse kendisine gelebilirmişim. Çay
kahve içip akşam da; konser mi gezi mi diye çok düşünüp; gezi
uğruna vazgeçtiği konsere gidebilirlermiş. Modundan hiç
kaybetmeden, aynı neşeli ses tonuyla ayrıntıları anlatmaya
koyulan Reyhan'a tüm isteğim bir bozuk çalmakken "Yok
NAŞİDE SAĞLAM yok, kalsın. Zaten yorgundum, sen istediğin için geziye
gelecektim... Sana iyi eğlenceler " deyip telefonu kendimce
iyi temennilerle kapattım. Bozuldu mu, kırıldı mı; şu an
Reyhan'ı düşünemezdim... Sadece eski moddan yeni moda
hızlı geçişim ve tekrar eski moda hızlı dönüşümle ilgili negatif
hisle doluydum. Niye böyle oluyordu? Son günlerde isteklerimi
gerçekleştirememeye başlamıştım. Ruhsal darlık yaşamaya
başladım galiba diye düşündüm... Evet, beklediğim gibi; olumsuz
düşünceler girdabına girmeye başlamıştım. Hissediyordum;
bu sefer daha güçlü geliyordu. Mutfağa; tencerelere, tavalara
yöneldim. Fırlatmak mı? Hayır... Bu moddan, bu can sıkıcı
durumdan çıkmam gerekiyordu. Tencere, tavalarla bunu
halledebilirdim ama başka şekilde... Bu sefer zor olacaktı.

NYX
296